Na de bevestiging dat iedereen aanwezig was reden we in een stoet van auto’s naar de velden.
Maar bij aankomst aan de rand van het veld hadden we zoiets van: ‘Eeuhm… waar zijn de larixen?’.
Totdat je iets beter keek… want daar stond er één en daar en… oeps, één onder mijn voet.
Groot, klein, jong oud, 2 of 3 stam, literati… te veel om op te noemen.
Ondanks dat we met een grote groep waren viel dat in het niet bij de grootte van het veld en de hoeveelheid larixen.