Larix bos - workshop 2018

Een bos met lariksbomen maken – Koya – 17 maart 2018

Koya-leden konden in februari intekenen voor het maken van een bos met Lariksbomen op zaterdag 17 maart, start 10 uur in de schuur bij Gerard Knijnenburg.

Leen en het Koya-bestuur konden zorgen voor een ondergrond van leisteen met daarin aangebracht de verankeringen voor het vastzetten van de bomen of je kon een ondergrond naar keuze zelf voorbereiden.

Voor de keto gemengd met akadama en veenmos, (het materiaal voor de omheining) en de akadama zou op de werkdag worden gezorgd. Met een uitgebreide tekst over het maken van een bos geschreven door Just Merks (2003) en bijgewerkt door Leen en Jan kon iedereen zich voorbereiden op de werkzaamheden die hierbij komen kijken.

De belangstelling was behoorlijk groot: elf leden hadden zich ingeschreven. Voor de nodige begeleiding en aanwijzingen waren Leen, Jan, Kees, Dan en Eric beschikbaar.

Op de afgesproken tijd troffen we in de schuur een lange tafel met net genoeg plaats voor alle hadden11 geprepareerde leisteen plateaus van verschillende vorm (of eigen ondergrond) en de bomen, 12 voor ieder. De verwarming stond bij binnenkomst te snorren wat weldadig aanvoelde vanwege de koude oostenwind en –2°C, juist dat weekend.

De circa 120 lariks bomen die op ons lagen te wachten waren ongeveer vier jaar oud en hadden al die tijd in de volle grond gestaan en waren ieder voorjaar op maat teruggesnoeid. Ze waren behoorlijk uit de kluiten gewassen. De leistenen waren voorzien van verankeringen en de keto en de akadama stonden klaar.

Na een kort woord van welkom stelde Leen voor dat we zouden beginnen met het inkorten van de takjes van de bomen omdat ze in het bos uiteindelijk toch dicht op elkaar zouden komen en de takjes dus ingekort moesten worden. Daarna lagen alle bomen en elf leistenen overzichtelijk op tafel.

Allereerst moesten de draden voor het vastzetten van de bomen op de aangebrachte verankering worden aangebracht. Omdat een bos aan verschillende eisen moet voldoen (zoals beschreven in de toegestuurde tekst) is het handig als je volgens een plan kunt bedraden. Sommigen hadden een plan op papier en anderen improviseerden meer of minder tijdens de bijeenkomst.
 
Vervolgens moest de keto worden aangebracht die uit een grote zwarte bak geschept kon worden. Gelukkig was zelfs aan handschoenen voor iedereen gedacht.

Het ging er ontspannen aan toe, iedereen was duidelijk gericht op het maken van een mooi bos en de begeleiders waren uitermate behulpzaam. Eric had een beetje een dubbelrol. Hij maakte zijn eigen bos, maar gaf hier en daar wel aanwijzingen en liep de tafel rond met een sproeier voor het bevochtigen van de wortels van de bomen.

Op enig moment was het tijd voor de koffie / thee en de stroopwafels van Carey gingen er met smaak in. Ondertussen keken we wat rond naar de stand van de bossen bij de buren of naar het voorbeeldbos van Leen.
Na het aanbrengen van de keto legden we een bodem van akadama en daarop konden de bomen worden vastgezet.

Het blijkt dan toch niet mee te vallen om de bomen zo vast te zetten als je op papier had bedacht. Als je even teveel bezig bent met het vastzetten van de boom kan het zo maar gebeuren dat hij toch op een wat andere plaats dan bedoeld terecht komt.


De bossen vorderden al aardig en het werd vanzelf tijd voor de lunch. De boterhammen kwamen van thuis en de drank kon bij Gerard tegen een kleine vergoeding uit de koelkast worden gehaald. Al etend hadden we een mooi uitzicht op de verschillende bossen.


Toen de bomen stonden kon de afwerking met akadama volgen waardoor de stand van de bomen nog wat bijgesteld kon worden.

Alleen Eric had mos bij zich en zijn bos zag er daardoor het meest ‘af’ uit. Het bos van Jaap stond op een schuin omhoog lopende ondergrond van kunststof. Hij had hierop drie groepjes bomen gezet die op de drie niveaus van zijn ondergrond stonden. Heel bijzonder.

Al met al was vrijwel iedereen, ( vroeger ) eerder dan de meesten verwachtten, rond 2 uur klaar. Dat we al zo vroeg klaar waren is voor een groot deel te danken aan de goede voorbereidingen van Leen en het bestuur. Aan alles was gedacht: er was een voorbeeld Lariksbos van Leen, de keto en de handschoenen stonden klaar, de akadama werd door Jan gezeefd zodat er zo min mogelijk stof uit de bossen hoefde te worden gespoeld.

De meesten waren heel tevreden met het resultaat van de dag. Het bijwerken is natuurlijk nooit af: nieuwe toppen bedraden, de vorming van driehoek(en) en plateaus, maar met een goede basisvorm ben je al een heel eind.
De stemming was goed en met de koekjes van Carey en de koelkast van Gerard zijn we niets te kort gekomen. Ik ben er zeker van dat ik, namens Margot, Carey, Eric, Jaap, Rob, Albert, Piet, Gerard, Wim en Elewoud spreek, als ik Leen, Jan, Kees, Dan en Gerard bedank voor alles wat ze gedaan hebben om deze dag zo voorspoedig te laten verlopen. We hebben aan deze leerzame, ontspannen en gezellige dag allemaal een mooi bos overgehouden.
 

Riet Dekker